من بسیار سفر کرده ام سرتاسر این جهان یا پوشیده از دشت است یا کوه:دشتها ملال آورندوکوها خسته کننده،بنابراین مکان ها هیچ اهمیتی ندارند اگر از خلق و خوی بشر بپرسید،بایدبگویم که انسان در همه جا یکی است.همه جا لذت ها یکسان است.خواه مسافرت کنید،خواه درکنار بخاری پیش همسرتان بمانید،به هر حال سرانجام به سنی پا می‌گذارید که می‌بینید زندگی چیزی نیست جز انجام کاری که بدان عادت کرده اید،آن هم در محیطی که برگزیده اید.بنابراین خوشبختی در انطباق تواناییهای مابا واقعیت نهفته است.بیرون از این دو قانون همه چیز خطا ست.⁦